افزایش قدرت ایران در منطقه متوقف نمی شود

به گزارش خبرگزاری مهر ، یاشار یاکش تحلیگر روز نامه تودی زمان چاپ ترکیه با درج مطلبی درباره توافق هسته ای ایران و گروه 1+5 معتقد است تحولات منطقه موجب قدرتمندتر شدن ایران در منطقه خواهد شد.

این تحلیلگر می نویسد: آزاد سازی 7 میلیارد دلار از دارایی های ایران به موجب این توافق به معنی سرمایه گذاری بیشتر ایران در بخش نفت و گاز و به تبع آن به معنی افزایش صادرات و درآمد ارزی بیشتر خواهد بود و اگر این توافق نامه بعد از 6 ماه دائمی شود این روند تداوم خواهد یافت و موجب افزایش اعتماد سازی بین ایران و جامعه جهانی خواهد شد، امری که موجب افزایش اهمیت بازیگری ایران در خاورمیانه خواهد شد.

عالم اقتصاد – نویسنده معتقد است افزایش اهمیت نقش ایران در منطقه به مذاق رژیم اسرائیل و عربستان سعودی خوش نخواهد آمد. به ویژه که پیروزی ایران موجب افزایش اعتماد به نفس شیعیان منطقه خواهد شد و این مسئله به معنی کابوسی برای عربستان خواهد بود.

یاشار یاکش می نویسد از نظر دیپلماتیک هم این توافقنامه به معنی پذیرش حق هسته ای ایران از سوی قدرت های بزرگ است امری که پیشتر آن را انکار می کردند.

وی معتقد است در راه رسیدن به توافق نهایی مشکلاتی به وجود خواهد آمد و این راه با فراز و نشیب هایی همراه خواهد بود اما بالاخره این توافق حاصل خواهد شد زیرا که این توافق برای هر دو طرف سودمند خواهد بود و ایران و غرب را تبدیل به شرکای همدیگر خواهد کرد.

یاکش معتقد است حتی این توافقنامه می تواند ایران را تبدیل به شریک منطقه ای آمریکا بکند زیرا اولا ایران تنها کشوری است که قادر است خلاء نفوذ آمریکا درمنطقه را پر کند کما اینکه از پیش این کار را انجام داده است و هر دو کشور در عراق می توانند همکاری هایی داشته باشند. ثانیا در صورت تمایل امریکا به کاهش حضور نظامی در خلیج فارس ایران می تواند با هماهنگی هایی این خلاء را پر کند.ثالثا از نظر آمریکا اصلی ترین تهدید برای این کشور و خاورمیانه گروه های افراطی سلفی است که برای مهار آنها همکاری با ایران موثر خواهد بود.رابعا آمریکایی ها به این نتیجه رسیده اند که ماندن دولت بشار اسد در قدرت که از دوستان نزدیک ایران است بسیار بهتر از روی کار آمدن گروه های سلفی افراطی در سوریه است.

نویسنده در پایان این سوال را مطرح می کند که ایا ایران خواهد توانست خلاء قدرت در سوریه بعد از جنگ را پر کند؟ و سپس به این سوال اینگونه پاسخ می هد: برگشتن به تجربه عراق که ایران چگونه توانست خلاء قدرت بعد از جنگ را در این کشور پر کند، نشان می دهد که این تصور در سوریه دور از واقعیت نخواهد بود.