این روزها در راستای آماده‌سازی اذهان عمومی، خبرهای زیادی در زمینه‌ی قاچاق سوخت، بازگشت کارت سوخت، سهمیه‌بندی بنزین و افزایش قیمت آن منتشر می‌شود. در حالی‌ که مسئولان وزارت نفت از افزایش نیافتن قیمت سوخت سخن می‌گویند، اما در عمل مشاهده می‌کنیم که مجلس به‌دنبال افزایش قیمت حامل‌های انرژی است. پیش از این نیز وزارت صنعت، مجلس، هیئت دولت، خودروسازان و سایر دست‌اندرکاران رویه‌ی مشابهی را برای افزایش قیمت لاستیک و خودرو در پیش گرفته بودند. این موارد باعث می‌شود تا اذهان عمومی به فکر افزایش قیمت بنزین در آینده نزدیک یا دور (از سال آینده) بیفتند. موضوعی که با کمی رجوع به حافظه‌ی تاریخی می‌توان به آسانی پی برد و موارد مشابهی را در چند سال اخیر برای آن یافت.

مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در گزارشی با عنوان «مسئله‌ی بنزین، رویکردها و مخاطرات»، سه سناریوی مختلف برای شیوه‌ی قیمت‌گذاری و توزیع بنزین پیشنهاد کرده است. این سناریوها به ترتیب، افزایش ۱۰۰ درصدی قیمت بنزین بدون اختصاص سهمیه، افزایش ۱۰۰ درصدی قیمت بنزین با فرض اختصاص سهمیه ۶۰ لیتری بنزین به هر خودرو، آثار تورمی افزایش قیمت ۱۰۰ درصدی بنزین با فرض اختصاص سهمیه ۲۰ لیتری در ماه برای هر فرد است.

طبق سناریوی اول گزارش مرکز پژوهش‌ها، افزایش قیمت بنزین به دو هزار تومان اثرات مستقیم و غیرمستقیم بر نرخ تورم می‌گذارد. طبق سناریوی دوم، افزایش قیمت بنزین به ۲۰۰۰ تومان و تخصیص سهمیه ۶۰ لیتری بنزین برای هر خودرو، تورم ۱.۶ درصدی را به‌دنبال خواهد داشت. براساس سنایوری سوم نیز سهمیه‌ی ۲۰ لیتری برای هر فرد با درنظرگرفتن قیمت بنزین ۲۰۰۰ تومان، نرخ تورم را به میزان ۱.۳ درصد افزایش می‌دهد.

در پایان این گزارش به پیش‌نیازهای اجرای موفق طرح افزایش قیمت بنزین اشاره شده است. درنهایت تاکید شده است که افزایش چند برابری قیمت بنزین، باعث رشد تورم و به‌دنبال آن افزایش نرخ ارز خواهد شد که به این دلیل مجدداً نیاز به افزایش بیشتر قیمت بنزین وجود دارد.

انتهای گزارش با این جمله تمام شده است:در صورتی که سوخت مصرفی دو‌ونیم میلیون وسیله‌ی نقلیه از بنزین به CNG تغییر یابد، پیش‌بینی می‌شود جایگزینی بنزین، در حدود ۲۰ میلیون لیتر در روز خواهد شد که صرفه‌جویی سالیانه حدود ۱.۵ میلیارد دلاری به همراه خواهد داشت.