به گزارش شبکه تلویزیونی بی بی سی، ریچارد مالینسون، کارشناس امور انرژی و مفسر مسائل جغرافیایی-سیاسی، ضمن گفتگو با مجری این شبکه در رابطه با هزینه‌های اقتصادیِ تحریم‌های ایران برای این کشور گفت: چارچوب تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران طی چندین دهه گذشته شکل گرفته است. این تحریم‌ها بر اکثر بخش‌های اقتصادی ایران تأثیرگذار بوده است.

مثلاً بسیاری از بانک‌های ایرانی که از سامانه شبکه نقل و انتقال سریع «سوئیفت» اخراج شده‌اند، قادر به تبادل ارز و پول با سایر بانک‌های جهان نیستند. بیش از صد میلیارد دلار از سرمایه‌های ایران نیز در بانک‌های خارجی مسدود شده است. بخش‌های تولید خودرو و همچنین هوانوردی ایران از واردات یا صادرات قطعات یدکی خودروها یا هواپیماهای مسافربری محروم هستند. شاید مهم تر از همه، تحریم واردات نفت ایران باشد که باعث کاهش قابل توجه تولید و صادرات نفت ایران شده است.

مزید بر علت این است که ایران نیز دو دهه است که ورود شرکت های غربی به بخش نفت و گاز ایران را ممنوع کرده و اجازه سرمایه گذاری به این شرکت ها را در میادین نفتی و گازی این کشور نداده است.

مجری پرسید: اگر توافق جامع به نتیجه و امضا برسد، با چه سرعتی شرایط اقتصادی و تجاری ایران به حالت عادی بازخواهد گشت.

ریچارد مالینسون پاسخ داد: برخی از جنبه های تحریم ها، مانند محدودیت های دریانوردی و بیمه کشتی های نفتکش ایرانی و امثال آن را می توان ظرف یکی دو ماه لغو کرد و از آن پس، متقاضیان بیشتری در جهان نفت ایران را خریداری خواهند کرد.

با این حال، وقتی به سطح تولید نفت ایران و شرایط زیرساختی لازم برای افزایش آن فکر کنیم، درخواهیم یافت که این مسئله به تغییرات اساسی و بزرگ نیاز دارد. مثلاً کنگره آمریکا باید ممنوعیت سرمایه گذاری شرکت های بزرگ نفت و گاز آمریکا را برای سرمایه گذاری و مشارکت در بخش نفت و گاز ایران لغو کند.

از سوی دیگر، نیاز به تغییراتی در قانون اساسی ایران خواهد بود که امضای قراردادهای نفتی جذاب تر با شرکت های غربی را مجاز کند. حتی اگر همه این تغییرات انجام شود، و شاهد لغو تحریم ها نیز باشیم، پس از آن که شرکت های غربی سرمایه گذاری خود را در بخش نفت و گاز ایران آغاز کنند، حدود یک الی دو سال طول می کشد تا تولید و صادرات نفت ایران به حالت عادی قابل قبول بازگردد.